توجیه خود به هر طریقی

راستش از صبح از استادم ناراحت بودم که ................... 

حوصله توضیح ندارم اما رفتم سراغ مطالعه و در جستجوی مقاله دیدم بد نیست نگاهی دوباره به کتاب استاد بیندازم  

فکرشو بکنید در تمام این سالهایی که من شاگرد اول بودم اون دو سال دو سال مدرسه رو پاس می کرده و اون موقعی که من به اجبار بابام رفتم دانشگاه  ایشون در حال محک زدن معلمان مدرسه و فیلم بازی کردن بوده  

در جایی از کتاب ن«امروز می توانم با اطمینان بگویم در تمام زندگیم بین عشق به معلمی و قهر و آشوب درونی ام از برخی از نامعلمان همواره در نوسان بوده ام» 

من اصلا خودم را جای کسی نمیگذارم هم اینکه دوست ندارم هم اینکه  کار سختی است 

ظاهرا استاد من در موقعیت مناسب یک جای مناسب درس خونده و با اینکه شاگرد تنبل بوده رشد بیشتری کرده و این ظاهر کار است ولی این همه کینه نسبت به معلمان نشون میده رشد کرده ولی ........  

استاد ما صددرصد باهوش تر از من بوده که الان در موقعیتی بیست برابر من باارزشتر داره فکر می کنه درس میده و کار و زندگی می کنه اما اونکه ضربه بیشتری از این نظام آموزشی خورده من بودم

اولا (سواد ندارم ولی میشه کلاس گذاشت)از نگاه سیستمی که به موضوع نگاه کنیم در یک سیستم غلط معلم و دانش آموز هردو بدبخت و بیچاره اند ولی از نگاه ستنی و بزرگتر و کوچکتر نگاه کنیم معلم مسئولتر است هرچند معلمی که کوچک نگه داشته شده فرقی با دانش آموزش نداره مگه  اینجا آموزش عالیه که هشت ساعت درس بدی بعدم بری خارج دوره ببینی ؟

تو یک تحقیق نوشته بود معلمان زبان تابستان فرصت مطالعاتی در خارج از کشور داشته باشند  

هیچ عذر و بهانه ای برای بد بودن نیست اما اینکه اینقدر کینه به معلمی داشته باشی که خودش قربانی یک سیستم مفلوج است به دو علت بر می گردد 

یا مشکلی که از این سیستم و روش تدریس معلمی گریبانگیر استاد ما شده و من خبر ندارم  

یا تعصب تکبر واقعا نمی دونم اسم اونو چی بذارم اما در خیلیا دیدم با عرض معذرت بگم کینه شتری؟ نمی دونم اما بهرجهت برای من مسجل شد چرا نمی تونم ارتباط دوستانه و بدون تنشی با استادم داشته باشم 

این استاد تمام مشکلات یک سیستم رو ریخته رو سر معلم که بازیگر یک کارگردان نفهم یا شاید موذی باشد. 

فیلم بدیه اما تقصیر بازیگر چیه؟ 

بگذریم منم تمام مشکلاتم و افت تحصیلی و افت روحی و هر افتی در زندگیم را زیر سر استادان بی سواد و بی مسئولیت دانشگاهم (دوره لیسانس)میدانم چون تا قبل از ورود به دانشگاه من دیکشنری کلاس بودم و هنوزم هر چه از زبان میدانم از دوره ی قبل از دانشگاهم بوده 

هرچند زبان شناسی و روش تدریسو پیش استادان خوبی پاس کردم و تاثیر مهمی در طرز تفکر من داشتند اما بیست واحد در مقایسه با صدوچهل واحدی که در دانشگاه پاس کردم هیچ است 

خلاصه استاد اگه شما...........(که من نمی دانم)هستید چون معلمها بد هستند 

منم .....هستم چون استادان بدی داشتم 

ولی وجدانی و معقول بگویم سیستم بد نظام آموزشی و سیستم بد دانشگاه ما قربانی زیاد داره از جمله معلمان شما و استادن ما  

و لطفا دویاره به خاطر این پست جبهه گیری نکنید.چون ما هیچ حسابی با هم نداریم جز اینکه من باید مودب باشم و شما هم باید مسئول دانشجویتان باشید و کدوم یکی در اون رابطه مقصر است ؟همونکه مسئول است

از گرفتاری های همیشگی من...